Zo zou het moeten AIVD

Een medewerker van de AIVD is zijn laptop kwijt. Gestolen in de trein.
De AIVD meldt dat dit natuurlijk een betreurenswaardig verlies van een laptop is, maar dat er uiteraard geen risico bestaat dat (geheime) informatie op straat komt te liggen. De AIVD is ten slotte een professionele organisatie. Informatie wordt volgens de laatste inzichten beveiligd met behulp van uitstekende encriptie. Het geheim houden van informatie is core business voor een inlichtendienst. En men weet door een geavanceerd tracking en tracing systeem precies waar welke informatie zich bevindt.

ZO ZOU HET MOETEN! MAAR ZO IS HET NIET.

Hopelijk staan er geen geheimen op de laptop. Men meent het zeker te weten, maar kan dit niet controleren, want de laptop is weg. Er is kennelijk geen zekerheid dat de gegevens beveiligd waren en de AIVD kan niet nagaan waar geheime informatie zich allemaal bevindt.

Dit alles is reden geweest voor een ernstig gesprek met de betreffende medewerker.

Dus los van het feit dat ze geen informatie kunnen beveiligen, snappen ze ook niks van het leggen van verantwoordelijkheid bij de juiste persoon. Als je je medewerkers met laptops in de trein laat zitten, is het niet te voorkomen dat er wel eens een gepikt wordt. Die dingen zijn populair en de dieven zijn rap. De AIVD moet dus zeker zijn dat diefstal geen ernstige gevolgen heeft, voordat ze toestaan dat de informatie naar buiten getransporteerd wordt. Dit geldt voor papieren versies, laptops, USB-sticks, floppies, cd's, internetverbindingen en wat nog meer. Geheimhouding van informatie is zo belangrijk voor ze dat ze de regels van de rechtstaat er voor aan willen passen door toepassing van anonieme getuigen, geheim gehouden bewijzen en bronnen en zo. De geheimhouding in gevaar brengen door een lullige diefstal zou volstrekt onmogelijk moeten zijn.

Voor dergelijke zaken ligt de eindverantwoordelijkheid bij het hoofd van de dienst en de verantwoordelijke minister. Er dienen dus met hen ernstige gesprekken plaats te vinden.