zondag 23 oktober 2005

Ballon Pechtold

Pechtold is een man van veel ideetjes. Te pas en te onpas knalt hij ze het publieke domein in.

Je kunt je afvragen of het handig is als ministers zo opereren. Het wordt dan nogal onduidelijk hoe we uitspraken van ministers moeten inschatten. Is het een persoonlijke mening? Praat hij namens zijn partij? Geeft hij het kabinetsstandpunt weer? Praat hij namens zijn departement? Gaat het om beleidsvoornemens voor de lopende periode of voor de verre toekomst?

Pechtold is dit stadium gepasseerd. Hij vindt dat hij zijn mening mag zeggen, ook als deze niet afgestemd is met de ministerraad.

Wat gebeurt er echter na een tijdje: meneer neemt zijn woorden terug, biedt zijn excuses aan, nuanceert en draait tot er niks meer over is van zijn stoere praat.

Als je nou vindt dat je als minister je eigen mening mag geven, houdt je dan ook vast aan die mening. Nu moeten we ons bij alles wat hij zegt ook afvragen: "meent hij het of kletst hij maar wat?" Is de minister nu uit op discussie of is hij bezig met reclame te maken voor Pechtold, of gewoon een ijdeltuit die graag in het nieuws is.

Intussen ligt het project om de overheid aan een moderne personeels- en salarisadministratie te helpen (P-direct) op zijn gat. Dit project wordt uitgevoerd onder verantwoordelijkheid van minister Pechtold. Na een hoop geld uitgegeven te hebben, hebben ze nu ruzie met de leveranciers en ligt het project plat.

Misschien moet Pechtold wat meer tijd besteden aan zijn werk en wat minder aan zijn publicitaire losse flodders?

zaterdag 8 oktober 2005

Zo zou het moeten AIVD

Een medewerker van de AIVD is zijn laptop kwijt. Gestolen in de trein.
De AIVD meldt dat dit natuurlijk een betreurenswaardig verlies van een laptop is, maar dat er uiteraard geen risico bestaat dat (geheime) informatie op straat komt te liggen. De AIVD is ten slotte een professionele organisatie. Informatie wordt volgens de laatste inzichten beveiligd met behulp van uitstekende encriptie. Het geheim houden van informatie is core business voor een inlichtendienst. En men weet door een geavanceerd tracking en tracing systeem precies waar welke informatie zich bevindt.

ZO ZOU HET MOETEN! MAAR ZO IS HET NIET.

Hopelijk staan er geen geheimen op de laptop. Men meent het zeker te weten, maar kan dit niet controleren, want de laptop is weg. Er is kennelijk geen zekerheid dat de gegevens beveiligd waren en de AIVD kan niet nagaan waar geheime informatie zich allemaal bevindt.

Dit alles is reden geweest voor een ernstig gesprek met de betreffende medewerker.

Dus los van het feit dat ze geen informatie kunnen beveiligen, snappen ze ook niks van het leggen van verantwoordelijkheid bij de juiste persoon. Als je je medewerkers met laptops in de trein laat zitten, is het niet te voorkomen dat er wel eens een gepikt wordt. Die dingen zijn populair en de dieven zijn rap. De AIVD moet dus zeker zijn dat diefstal geen ernstige gevolgen heeft, voordat ze toestaan dat de informatie naar buiten getransporteerd wordt. Dit geldt voor papieren versies, laptops, USB-sticks, floppies, cd's, internetverbindingen en wat nog meer. Geheimhouding van informatie is zo belangrijk voor ze dat ze de regels van de rechtstaat er voor aan willen passen door toepassing van anonieme getuigen, geheim gehouden bewijzen en bronnen en zo. De geheimhouding in gevaar brengen door een lullige diefstal zou volstrekt onmogelijk moeten zijn.

Voor dergelijke zaken ligt de eindverantwoordelijkheid bij het hoofd van de dienst en de verantwoordelijke minister. Er dienen dus met hen ernstige gesprekken plaats te vinden.

zondag 2 oktober 2005

We willen niet overstappen

Mensen willen niet overstappen naar een andere energieleverancier. Dat vinden de politici maar raar. Misschien moeten ze eens naar een jaarnota van het energiebedrijf kijken.

Ik heb de mijne er even bij gepakt. Op de nota staan:
25 getallen die aangeven wat ik verbruikt heb (meterstanden, kWh en zo).
11 tarieven en percentages
54 hieruit berekende bedragen.

Als ik de prijs van verschillende aanbieders moet vergelijken, moet ik per aanbieder dus een berekening uitvoeren, waarbij ik dan de bovengenoemde getallen goed moet hanteren of uitrekenen.
Ik zit dan nog met het probleem dat ik het toekomstig verbruik niet ken en dat de tarieven van de aanbieders ook elk moment kunnen veranderen.

Los hiervan moet ik uitzoeken hoe het zit met overstapprocedures, daaraan verbonden kosten, contractduren waar ik aan vast zit of kom te zitten en allerlei mogelijke problemen met incasso's die niet stopgezet worden, eindafrekeningen die fout gaan en andere bureaucratische probleempjes zoals ten onrechte afgesloten worden of zo.

Dat is dus niet te doen. En dat doen mensen dus ook massaal niet.

En dat snappen politici dan niet. Dat kunnen ze niet voorzien. Kortom: ze zijn niet van deze wereld.